Hep Kaybedeceksin!

Hep Kaybedeceksin!

Kaybedenlere bir müjdeydin sen.Doğuşunla birlikte yeni kaybedişlerin önü açıldı.Seninle kaybedenler güçlendi.

Kaybettikçe kaybetmeyi,kaybettikçe kaybetmeyi,kaybettikçe kaybetmeyi..öğrendin.

Her kaybedişte daha da bir kaybetmeyi öğrendin.Yılmadan,azmini koruyarak bu işi öğrenmeye çabaladın.

Kaybedenler arasındaki hedefin,tamamen en iyisi olmaktı.Bu hedef uğruna neler yapmadın ki!Her düşüşte bu hedef seni ayaklandırdı.Yaşama gücün bu sayede hep tavan yapıyordu.

Kaybedişler sana tecrübe kazandırdı.Her kaybetmede yeni bir yol buluyordun.

Kimsenin bilmediği ve düşünmediği taktikler buluyordun.Kaybetme üzerine sürekli notlar okur,notlar tutardın.Bunun üzerine dünyada yayınlanmış ne kadar makale yazılmış ne kadar kitap varsa hepsini okudun.

Bu okumalar belki de bir gün kaybetmeyle ilgili en iyi kitabı yazma tecrübesi veriyordu.

Bilemiyorum ama bildiğim tek bir şey vardı;her okumada farklı bir 'sen'ortaya çıkıyordu.

Kaybetme uğruna hayatını feda eden ender bir insan olmak.Ne mutlu,ne kadar da asilce bir amaç.

Sen dünyadaki en iyi kaybedendin.Kaybetmeler senden sorulur.

Ve gün gelipte emeklilik vaktin gelir.Tecrübelerini aktarmaman için çevren sana engel olur.Çünkü dünya üzerinde ki en iyi kaybeden olarak sen kalmalıydın.Kıyamete kadar böyle olması gerekiyor.

İnsanlık için bir mihenk taşısın.Sen örnek olarak anlatılacak bir varlıksın.Sen kaybedenler diyarındaki asil bir varlıksın.

Her kaybedilişlerde  sen akla geleceksin...

yağmuru beklerken

                                                                                    pehito için,yılın ilk şiiri

dallar budaklandı

tohumlar atıldı.

artık herşey hazırdı.

beklenen sadece yağmurdu.

günler haftaları,haftalar ayları kovaladı.

bırakın yağmuru,

yağmura işaret bulutlar dahi yoktu.

birkez daha umutları yıkıldı.

birkez daha kadere yenildiler.

her defasında vira bismillah dediler

ve işlerine koyuldular.

değişen birşey olmayacak.

umutlar tazelenecek,

kadere tekrar teslim olunacak;

o yağmur yağana dek.

Hayat ve Rutinlik

Rutinliğe bağlanmış durumdayım.Okul-ev,ev-okul...Üçüncü bir uğraş alanım yok. Rutin dışı diyebileceğim tek şey,vize haftası.Sınavlarda olmasa rutinlik bataklığında kayboluyordum! Sınavlar başlayınca,üzerimde gereksiz bir adrenalin patlaması oluştu.Güya ders çalışmayı sınav haftasına bırakmayacaktım.'Sabahlama' diye bir mevzum olmayacaktı! Evet, işgüzarlık başa bela."Bugünün işini yarına bırakma"demiş,kim oldukları tartışmaya açık olmayan büyüklerimiz. Galiba günübirlik yaşamak biraz da gelecekten ya da olacaklardan korkmaktan kaynaklanıyor. 'Acaba'larla dolan hayatımız,ister istemez içinde bulunduğumuz günü, gün etmeye itiyor bizi. Olacakları ertelemek zorunda hissediyoruz kendimizi.'Amann ne sıkcam canımı..sınavlar gelince bakarız...'gibi söylemlerde bulunmamız pekte iyiye işaret değildir aslında. Hayatta mutluluğun formülü(bencee),hayattaki öncelik sıralarının belli olmasıdır. Tabii sıralamanın doğru yapılması ve sıralanmış maddelerin eksiksiz yerine getirilmesi önem arz etmekte. Çevre faktörü de önemlidir.Bunu aşmanın yolu da,'kulak kapatmak'tan geçiyor. Rutinlikten giriş yapmıştım yazıya.Tamamen bireye bağlı bir durumdur,hayat akışının nasıl ve ne düzeyde olacağı. Galiba,bence,hayat rutinlikte gizlidir...

Guzel gunler yakindir.sabret!

ilkbahara selam olsun

darlanırım her aklıma gelişinle. vazgeçme hatalığı, seni unutturmadı geçen zaman içinde... arttı giderek hasretin. oysa ki yeni varoluş gerekirken!

Mavi ve Siyah

Mavi ve siyah.Siyahta gözlerin,mavide sözlerin.Her siyahı görüşüm gözlerinde kaybolmama sebep ve her maviyi görüşümde sözlerin beni bayıltmakta.Mavi siyah. Doktorların reçeteyle veremeyeceği ilacımsın.Kalbin son duraklarında gelecek olan  yolcuyu beklemekteyim.Oturuyorum sabah akşam banklarda.Hava soğuyor belli bir müddet sonra.Etrafta benden başka tek bir canlı bile yok.Donmaktayım.İnadına bekleyeceğim.İnadına umudumu korumaktayım.İnadına senden vazgeçmeyeceğim.Yolun sonu senle bitecek.Son durakta,son yolcuyu beklemekteyim.Mavi siyah. Zıt renkler aslında.Zaten tüm zıtlıklar sende mükemmelleşmekte.Kusursuz.Renkler gerçek tonlarını seninle bulmakta.Renklerin anası.Mavi siyah. Vicdani ret.Doğal hakkındır bana gelmeme isteğin.Başka duraklarda inmen doğal hakkın.Gitmekte özgürsün.Özgür.Özgürlük en çok sana yakışmakta.Senden öğrenilecek çok şey var.Sen olduktan sonra inan,uluslar ayağa kalkacak.Senin gibi özgürleşmek isteyecekler.Normaldir.Özgürlük hiç bu kadar yakışmamıştır bir insana.İlham kaynağısın,köleleştirilmiş kalplere.Bana da. Kalbimde kırılmayı bekleyen prangalar.Tek dokunuşun yeter.Tek dokunuş.Ve mavi siyah renklerin fışkırması zincirlerden.Zincirler mutlu.Mavi siyah. Hep kışı yaşamayacağız ya!Her kıştan,her çetin geçen kıştan sonra bahar gelir ya.Tabii.Bahar.Kışta bana baharı göstermiştin.Yanılmadın.Bahar tam da gösterdiğin gibi.Her taraf mavi.Siyah biraz geriden geliyor.Olsun, o yolunu bulur.Mavi.Hayallerimden canlı.Hayallerimden de gerçek.Mavi.Bırakın beni.Mavide yüzmek,boğulmak istiyorum.Elimi de tutsan.Düşebilirim.Korumak için tut mesela.Yıllardır bu anla yaşıyorum.Sen ile maviliklerde yürümek.İnanılmaz.Gerçi sen olduktan sonra hiçbir şey inanılmaz değil.'İnanılmaz' kaldırılmalı lugatlardan."Sen"i gölgeleyebilecek tek bir şey kalmamalı.Mavi. Evet,sonunda siyahta geldi. Çatt... Seni beklerken uyuyakalmışım.Banktan düştüm.Hayır.Son duraktan son yolcu geçmiş.Seni beklerken yıllarca kapanmadı göz kapaklarım.Ve tam sen geçerken yorgunluğa yenik düştü.Talihsizlik.Siyah. Sadece gözlerini anımsatmayacak bana.Siyah,gidişini de hatırlatacak.Siyah.