Hayata "tadmlk" Gzyle Bakabilmek

hayata "tadımlık" gözüyle bakabilmek

 09ekim13

Sığınacak yerlerdir benim için.Kişiliklerimden sıyrılabildiğim yer.Ruhumun,dizginleri elinde tutabildiği tek yer...

Kafamdaki düşünceler olabildiğince sakinleşiyor.

Nefessiz yaşanılmayacağını biliyorum.Ama bazen nefesle eşdeğer şeyleri olabiliyor insanların.

Benim içinde oralarda bulunmak böyle birşey galiba.Ayaklarım ister istemez götürüyor beni oralara.

Hayatın meşgalleri tamamen soyutlayabiliyor varlığımı.Bazen herşeyi bir kenara bırakmak ve

yalnızca oralarda takılmak istemenin gayesi ürpertiyor aslında.

Diğer insanların anlayamayacağı bir istek bu bendeki.

En yakınım dediğim dostum ya da arkadaşlarımın idrak edemeyeceği,bir ferahlanma yeridir oralar benim için.

Onlar tamamen kapılmış haldeler yaşam yarışına.

İçlerinde var olan asıl kişilikleri örtbas edilmiş modern evrimin yandaşları!Rahatlık herşeyleri oluvermiş."Aman düzenim bozulmasın...Ben iyiyim..."'lerin diyarında,tekleşen bedenim oralarda ferahlıyor.

Empati denilen olgu aslında,oluşturulmuş yapay bir duygu!Yalnızca nefsleri için varolan -yanımdakiler dahil- insanların avunmak için oluşturdukları bir entrika.

Dediğim gibi,bireyi en iyi anlayan yine kendisidir.Dostlarmış,yakınıymış hepsi palavra...Tek geldik ve tek gitmeye namzetiz!

Demem o ki sevgili okur,

varlığını en ince ayrıntısına kadar tanımak bir insanın en temel görevidir.Yapmacıklardan ve alışılmış duygulardan sıyrılmak lazım.

Yazının başından beri 'o yer' diye tabir ettiğim yer,kabristanlardır efendim.Evet kemikler diyarı...

Herkesin selamı var size....ŞP

içimdeki kelebeğe

 haz/13

yapışmış halde

sen hıçkırıkları boğazıma...

yutkunamamak 

daha da zorlaştırıyor.

nefes almak güçleşiyor

giderek.

iyisi mi;

bir bardak

soğuk su içmeli.

'sen'in geçmesi

kuvvetle ihtimal!

                                                    ŞP

Çözüm Yine Sensin!

 İçimin en ucra köşesinde anlaşılmaz,dayanılmaz bir acı.

Denge kaybına uğramam,ayakta kalamamam,kırmızı akan kanı beyaz görmem...biyolojik bir sıkıntıdan ibaret değilmiş.Doktor öyle diyor.Uzman bir psikolog öneriyor sağolsun."Psiko-" kelimesi bile yetebiliyor insanların korkması için.Beni de etkilemiyor değil aslında.

Neyse randevulaşıyoruz hekim beyle.İki gün sonrasına anlaşıyoruz.Aradaki iki gün hasta değilken,fena hissetmeme yetiyor.

...

Velhasıl günler akıyor ve kendimi doktorun ofisine atıyorum:olup bitmesini istememde bir tuhaflık yok herhalde.

Merhabalaşıyoruz.Hal-hatır kısmını da es geçmiyoruz.Hal,hatır!

Ofisin maşaallahı var hekimin.Konfurlu kanepelerden kendime de almam lazım.Duvarlardaki resimlerden anlaşılıyor bir psikoloğun odasında olduğunuz.Doktor baya bakımlı birisi.Boş zamanlarında mankenlik yapıyor olabilir.Uzun boylu,zayıf,gözlüklü ve galiba saat tutkunu.Ayrıca masasının sağında para koleksiyonu da var.Tek ortak noktamız.Eski paraların verdiği haz inanılmazdır...

Tıbbi geçmişimden konuşmaya başlıyor.Konuştukça konuşuyor.Nihayet kendi sahasına gelebildi.

O sordu,ben cevapladım.O sordu ,ben anlattım.Başka bir yerde tanışmış olsaydık iyi arkadaş olabilirdik aslında.İkiye bir paslarımız en katı savunmaları bile yıkardı,emin olun.

Sorunlarımı analiz etmeye başladı sonra.

En büyük sıkıntının kendini yalnız hissetmem olduğunu söyledi,tüm asaletiyle!Ruh yalnızlığından bahsetti uzunca.Çözümünüz nedir hocam diye atlıyorum.Bıraksam susacağı yok.

"Çözüm yine sensin"demez mi.Sustum.Farklı bir şeyler bekliyordum ama o bilineni söyledi...Sonra o da sustu.Bakışlarından anlayabiliyordum,kirpik altından sırıttığını.

Neyse,ikinci seans için ileri bir tarihte anlaşıyoruz.Ofisinden çıktığımda yine kendimi gördüm.

Keşke bende psikoloji okusaydım diye geçirdim içimden.İyi psikolog olurdum kesin.

ölmek çare midir?

                                                         25/eylül/13 ölmek çare midir? ölüp yeniden dirilmek. yenilenmek,çaresi midir herşeyin? insan yaşarken de ölüdür. yirmisinde meftun olmuştur. hislerden yoksun. insanlar arasında maske takan bir çaresiz! çaresiz demek de tam tanım olmuyor aslında. sadece azraili bekleyen, bekletilmeyi sevmeyen, o gelmeden kapısını çalmayı an be an arzu eden faniler diyarında etli kemikli şovalye! ölmek çare midir? yaşa yaşayabildiğin kadar! amacın ne? günübirlik varlığının şehvetinde doruklara mı ulaşmak? yolunu kaybeden viraneyim ben. ayıkken sarhoşlukları yaşamak, ne kadar da seviyesizce! ölmek çare midir? tek vücutta birden çok kişilik, çok kişilikte kayboluş... kişilik kaybı yaşanıyor. gazetelere hükümsüzlük ilanı verilse bulunur mu acaba? diplerde dolaşmak ya da zirvelere çıkmak ne fark eder ki allah aşkına! `allah aşkı` demişken, nerde aşk? gerçek aşk kimde? faniye tutulmak mı acaba? faniden aşkı yaradana mı ulaşmak mıdır? kafam karmakarışık. ölmek çare midir? bu duruma gelme nedenim ne? nasıl bu hale gelindi? sebepler araştırılmalı. pekte irdelemeye,deşmeye gerek yok. sebep çare değildir çünkü. şimdi ne olacak? en doğru soru bu. ölmek çare midir? kim kurtaracak beni? aile mi,dostlar mı? fanileşmiş bir kadının aşkı mı? tüm sebepleri yaratan mı? galiba son soru da cevaplar gizli. ona ulaşmak için bir araç olmalı. mesela onu bilen,ona yakın bir nisa! çabuk bulmalı beni, çok geç olmadan... kaybolan yolun bulunmasının imkansızlaşmaması için acele etmeli fani kadın! ölmek çare midir?

                                                          ŞP

komplikasyon

haz/13

mecnun ne halt yemiş

leylasını ararken?

sahi;

kavuşurken,

sevdasına sarılırken

ne olmuş tepkisi

leylanın?

nasıl bakmış,

hangi duygularla

buyur etmiş,

kendi için dağları delen

o mecnunu?

                                                     ŞP

fragman

 ağustos/23

şimdilik suskunum.

gidenlerden,gelenlerden uzakta.

çaresizlik adım olmuş meğer,

ilk fırsatta kaçmak ise cabası.

sanırım kaçtıkça buluyorum

onlayken bulunamayan altın misali huzuru.

tuhaf.

uzaklaşmama sebep kişi belliyken

hissedilen kaçış,tüm insanlığa olan öfke..

akıllı biriyimdir.

bir köşeye oturup düşünüyorum.haliyle.

film şeridi gibi

akıyor önümden,

onsuzluktan bu yana geçen:

aksiyon-gerilim-korku-macera-dram filmim.

eleştiriye açık biri olarak bilirim kendimi

ama filmin kalitesi fena sayılmaz.

on üzerinden sekiz veriyorum.

galiba,

pek yakında vizyonda olacak hayat serüvenim.

yönetmen koltuğunda:

sevgili hazretleri!

kendilerini onurlandırmak adına;

ne festival varsa katılacak,

mümkün mertebede

oscara da başvurulacak!

kürsülerde ödüllerini toplarken

konuşturacaklar.

işte beklenen,tasvir edilen anlar...

yüksek ihtimal:

övecektir kendisini,

başarılarını anlatacak,

filmin kusursuzluğundan bahsedecek,

içeriğini özetleyecektir ama

kişilere vurgu yapmayacak.

ve

film tekliflerine

açık olduğunu beyan edecek!

olan yine sektördeki garibanlara olacak!

başrolde oynalınan ilk ve son film

olacaktır aktör için.

gelecek olan senaryolara kapıları kapatacak,

oyunculuktan feragat ettiğini açıklayacak

ve

bilinmezliğe yol alacak... 

                                      ŞP