Zeze Gibisi Yok!

Zeze Gibisi Yok!

  "Özlenmeyi haketmiyorsun! Ama özleyeceksem de sana ihtiyacım yok.Sen kim oluyorsun ki?Seni sevmek için senden izin mi almıştım? Hatırlatır mısın bana,ne zamandan beri senin isteklerinle hareket ediyorum?" İçimdeki Zeze'yle karşılıklı konuşmalarımdan biriydi bu.Evet efendim,Şeker Portakalı'ndaki o asil çocuk olan Zeze! O kitabı yaklaşık üç ay önce okumuştum.Hala etkisindeyim.Daha doğrusu kahramanıyla hala görüşüyorum. Aslında okuduğum kitapların etkisinde uzun süreli kalan biri değilim.İstesem de kalamam. Zira bir kitaptan diğerine atlayıp duruyorum.Haliyle belli bir kitaba bağlan(a)mıyorum.Ama bu durum farklı. Zeze'yi kaybetmekten korkuyorum.Onun varlığı yalnızlığımı örtüyor belki de. Zeze ile aramı iyi tutmaya çalışıyorum.Olur da beni Portuga'yla tanıştırır diye umut ediyorum.Aslında ölmüştü.Fakat bende Zeze gibi düşünüyorum:O ölmedi,Zeze varoldukça o da yaşayacak. Geçenlerde beni ablasıyla tanıştırdı.Gloria.İnanılmaz derecede sevecen ve tatlı.Henüz beni şeker portakalıyla tanıştırmadı.Bir iki sefer konuyu açmak istedim.Ama Zeze oralı bile olmadı. En çok sözettiği kişilerden birisi de Cecilia Paim.Dünya üzerinde onun kadar anlayışlı ve duygulu bir insan yokmuş. Zeze ile yakın dostuz.Müthiş bir dinleyici ve öğüt verici bir insan.Onunla yalnız kalmak için can atıyorum. Ve Zeze gitmek istediği güne kadar beraber olacağız. Söz verdi bana.Habersiz çekip gitmeyeceğine dair söz verdi... Zeze ile ilgili yazacak çok şeyim var.Şimdilik bu kadar.  "Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın yüreğini paralayan ve sırrını kimseye anlatmadan birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbürüne çevirme cesaretini bile yok eden şeydi."

sevginin 'sen' hali

                                                gözlerinde bulmalıyım sana adadığım sevgimi, rotasını seninle bulmalıyım kaybolmaya yüz tutmuş kalbimin. tümlüğümü sana bahşetmişken bensiz konuşmalar çirkinleştirmemeli, bendeki senin parıltılarını... sana yakışanı yapmalısın her anında. sevginin sen halini asla yontmamalısın, hiçbir şekilde.. tenler üstü sevdaya  ramak kalmışken, bir kenara bırakmalı; ihtirasları,şevkleri... önüne geçmemeli, nefs denen diktatör; sevgimizin... saf kalmalı; tümüyle sen kalmalı,aşkımız... sana yazıyorum sen kalan kelimelerle.. seninle tanışan cümlelerle ulaşma çabasındayım,sana. bizi yazmaya hasret kalemimle diziyorum dizeleri "sen" için. mürekkep kokusu değil, sen kokuyorsun kağıtlar... yazdıkça hırpalanan harfler birlik olup zorlaştırıyor, "seni" yazmama.. anlamlı kelimeler anlamsızlaşma çabasındayken, pes etmiyorum; seni yazmaya seni anlatmaya...  

ben dışındaki herkes

saat üç. gecenin en kuytu vakitlerinde seni düşünmekten, düşlemekten yine uykusuz geçen zaman dilimlerindeyim. sırdaşlığımı yıldızlar yapıyor. senden habersiz sevdalardan konuşmak ele veriyor beni her defasında. kuyruklu yıldızla olan muhabbetler çok sert geçiyor. adının anılması bile yetiyor. ve her defasında kızıp kayıyor yıldız.. ve her kayan yıldızda senin dilediğin ben olmayan diğer herkes! saat beş. sürekli senden konuşmamdan rahatsız gece. o da dayanamıyor ve devrediyor vardiyayı gündüze. ve her gündoğumunda ben dışında günaydın mesaj attığın herkes! o kadar çok varki herkes hayatında. senin gözünde herkesten pay almaya razıyken ben, sen,ben dışındaki herkesle içli dışlısın...

Mavi ve Siyah

Mavi ve siyah.Siyahta gözlerin,mavide sözlerin.Her siyahı görüşüm gözlerinde kaybolmama sebep ve her maviyi görüşümde sözlerin beni bayıltmakta.Mavi siyah. Doktorların reçeteyle veremeyeceği ilacımsın.Kalbin son duraklarında gelecek olan  yolcuyu beklemekteyim.Oturuyorum sabah akşam banklarda.Hava soğuyor belli bir müddet sonra.Etrafta benden başka tek bir canlı bile yok.Donmaktayım.İnadına bekleyeceğim.İnadına umudumu korumaktayım.İnadına senden vazgeçmeyeceğim.Yolun sonu senle bitecek.Son durakta,son yolcuyu beklemekteyim.Mavi siyah. Zıt renkler aslında.Zaten tüm zıtlıklar sende mükemmelleşmekte.Kusursuz.Renkler gerçek tonlarını seninle bulmakta.Renklerin anası.Mavi siyah. Vicdani ret.Doğal hakkındır bana gelmeme isteğin.Başka duraklarda inmen doğal hakkın.Gitmekte özgürsün.Özgür.Özgürlük en çok sana yakışmakta.Senden öğrenilecek çok şey var.Sen olduktan sonra inan,uluslar ayağa kalkacak.Senin gibi özgürleşmek isteyecekler.Normaldir.Özgürlük hiç bu kadar yakışmamıştır bir insana.İlham kaynağısın,köleleştirilmiş kalplere.Bana da. Kalbimde kırılmayı bekleyen prangalar.Tek dokunuşun yeter.Tek dokunuş.Ve mavi siyah renklerin fışkırması zincirlerden.Zincirler mutlu.Mavi siyah. Hep kışı yaşamayacağız ya!Her kıştan,her çetin geçen kıştan sonra bahar gelir ya.Tabii.Bahar.Kışta bana baharı göstermiştin.Yanılmadın.Bahar tam da gösterdiğin gibi.Her taraf mavi.Siyah biraz geriden geliyor.Olsun, o yolunu bulur.Mavi.Hayallerimden canlı.Hayallerimden de gerçek.Mavi.Bırakın beni.Mavide yüzmek,boğulmak istiyorum.Elimi de tutsan.Düşebilirim.Korumak için tut mesela.Yıllardır bu anla yaşıyorum.Sen ile maviliklerde yürümek.İnanılmaz.Gerçi sen olduktan sonra hiçbir şey inanılmaz değil.'İnanılmaz' kaldırılmalı lugatlardan."Sen"i gölgeleyebilecek tek bir şey kalmamalı.Mavi. Evet,sonunda siyahta geldi. Çatt... Seni beklerken uyuyakalmışım.Banktan düştüm.Hayır.Son duraktan son yolcu geçmiş.Seni beklerken yıllarca kapanmadı göz kapaklarım.Ve tam sen geçerken yorgunluğa yenik düştü.Talihsizlik.Siyah. Sadece gözlerini anımsatmayacak bana.Siyah,gidişini de hatırlatacak.Siyah.

bir hayali sevgiliye açık mektup

öğlen vakitleriydi. güneşin sertliğini şemsiyeler kesiyordu. bir masada oturmuş,seni bekliyordum. aylardan sonra randevu vermiştin! görüşme saatinden evvel gelmiştim: henüz gölgelerin boyu uzunken. sen gelene dek defalarca konuşmuştum seninle. prova deniliyor ya,işte ondan. ve sen yarım saat gecikmeli gelmiştin. olsun. sonuçta gelmiştin. merhabalaştık,karşıma oturdun. hiçbişi içmeyecem seni dinliyorum,demiştin. ve anlatmaya başlamıştım. sana,seni anlatıyordum. gerçi bu konuşmayı,gözkapaklarımı her kapatışımda yapıyordum seninle. ve sen dinliyordun sessizce. bana kalsa günlerce anlatırdım da,sustum. bişiler demeni beklemiştim. ve sen suskundun. dakkalar sonra dudakların kıpırdamıştı,nihayet. heyecanla bekliyordum. ve sen konuşacaktın. çok soğukkanlıydın. hiçbir duygu esintisi gelmiyordu senden. ve sen olmaz dedin. beraber susmuştuk. ben suskun. sen suspus...

Mantık Olarak Bağlanmak

Bir insan nasıl olur da başka bir insan olmadan yaşayamaz?Tüm hayatını nasıl olur da başkasına endeksleyebiliyor? Sonradan tanışmış olduğu insan nasıl o şahsın hayatını etkileyebiliyor? Aklım,mantığım,bedenim anlayamıyor bu durumu. Tamam bir insana bağlanabilirsiniz ama hayatınızın devamı olarak birini imgeleyemezsiniz. En azından benim için durum bu. Fıtratım gereği ve içinde bulunduğum durum itibariyle ben hayatımı,yaşantımı bir diğer insana bağlayamıyorum ve bağlayanları da anlıyamıyorum. Tabi ki empati kurmaya çalışıyorum.Diğer insanları anlamak adına olağanüstü çaba sarfediyorum.Bu durum tamamen farklı.Apayrı bir durum. Galiba bu olayın araştırılması gereken asıl mevzusu,bu düşüncelerde olan insanların yaşantısı.Nasıl bu hale gelebildikleri irdelenmeli. İnsan,yaşamda varolan cazibesi gereği -bence- tek yaşayabilmeli. Tabi ki insan sosyal bir varlıktır. Aslında zamanının büyük çoğunluğu ademevladının yalnızlık içerisinde geçer.Tutunacak dal aramaya kalkışması kolaycılığa kaçıyor sanki.Kolay olan,her zaman insan için favori olmuştur.