Eskiler - Tumblr Posts

Gereksiz hissetmenin altındaki yatan sebep, belki de hemen yanı başımızdadır?

Bunun hakkında uzun süre düşündüm. Neden babam bana yeterli sevgi vermemesine rağmen bunu kabullenip hayatıma devam edemiyorum? Neden görmediğim bir şeye bu kadar üzülebiliyorum? Neden geçmişi tekrar tekrar içimden anıp kendimi üzmeye devam ediyorum? Bu tür sorular aklımı kurcalar, günümü düşünceler arasında, geceleri ise uykusuz geçirmeme yeterdi.

Gel zaman git zaman günün ortalarında tavanı izleyip dalgın olduğum anların birinde, babamın kardeşime 'kızım' diye hitap edip elini öptüğünü duyduğumda kafamdaki soruların hepsi cevaplanmış oldu. Olabilmesi mümkün senaryoları evde bütün benliğimle şahit olurken nasıl olurda görmezden gelebilirdim? Kendimle karşılaştırmayıpta nasıl devam ederdim? Eksiğim neydi ki aynı muameleyi görmezdim ve göremedim?..

Evin ilk çocuğu olarak bütün zorluğu görmeme rağmen herşeyi içime gömüp olması gerekenin bu olduğunu düşündüm hep. Bütün tartışmalarda da ben şahittim. En büyük şahit. Çok küçük yaşlarda geleceğim için endişelenirken bulurdum kendimi. Evin sözde sağlam direği, evde olmadan saatlerce çalışır, eve ise stres atmaya gelirdi. Babam benden o kadar uzaktı ki baba-kız ilişkisinin hep bu olduğunu düşündüm. Hep buna inanarak hayatıma devam ettim. Ta ki kardeşim doğana kadar.

Küçükken fark etmezdik ve umursamazdıkta. Tartışmadığı günün her sonunda mutlu ve huzurluyduk en nihayetinde. Ancak zaman geçtikçe (12-13 yaşlarımda) kardeşimle beraber küçük yemek kaçamakları yaptığını öğrendim. McDonald'sa beraber giderler, oradaki en güzel hamburgerin beraberinde yumuşak ve sıcak tatlı da yerlermiş meğerse. Ve o yaşıma kadar hamburger yememiş olan ben, hayatımda ilk defa gereksiz hissettim. Hamburger yemenin gerçek bir lüks olduğunu düşünen ben, 13 yaşlarımda ilk defa teyzem aracılığıyla hamburger yedim. Acınası miktardaki maaşıyla benle ikizime hamburger almak istediğinde bunu yapmaması için ikna etmeye çalıştık. Ancak bir yandan da yeni bir şeyi görüp yemenin heyecanı vardı içimizde.

O güne dair unutamadığım şey gözyaşlarımı tutmaya çalışırken bir yandan da hayatımda yediğim en güzel şeyin tadını çıkarmaya çalışmaktı. Ve bu, babam hakkındaki düşüncelerimin gelişmesindeki öncü olaydı.

Hayat işte bazen eskiye dair ne varsa hepsini çok özlüyorum çünkü yaşadığım en gerçek mutluluğumdu çocukluğum..

Şimdi neden acı verir, eski mutluluğumuz?

19. yüzyıldan kalma terk edilmiş bir Viktorya konağı içindeki kütüphane

Harabe içinde bir hazine...

Plakta Sezen yanımda sen.

İstemiyorum yenisini, hatırlatmayacaksa eskisini. Yazılacaksa en güzeli geride kalmamalı en iyisi.

İstemiyorum yenisini, hatırlatmayacaksa eskisini. Yazılacaksa en güzeli geride kalmamalı en iyisi.